Victoria

Dag allemaal in het koude kikkerlandje,

Hier weer een verhaal met onze belevenissen van afgelopen week.
Eenmaal terug op het vaste land (vanuit Tasmanie) probeerden we onze reis weer voort te zetten. Inmiddels waren mark’s ouders ook al onderweg naar Australie. De volgende dag hebben we hen dan ook opgezocht in Melbourne.
Daarna zijn we doorgereden naar Geelong een klein uurtje rijden vanaf Melbourne. Hier hebben we Evert, een oude bekende van Mark, opgezocht die inmiddels al 4jaar in Australie woont. Na een gezellig avondje vroeg hij zich af wat we de volgende dag van plan waren. Euh…..tja…weten we eigenlijk niet! Hij vroeg aan ons of we misschien zin hadden om de volgende morgen mee te gaan op de boot! Nou dat leek ons zeker geen verkeerd idee!! Na een heerlijk nachtje slapen werden we aardig vroeg wakker gemaakt voor een tripje op de boot, waar zijn vriendin op werkte.
Dit was niet zomaar een tripje. Al snel bleek dat er gesnorkeld werd met dolfijnen en zeeleeuwen. Te gek, dat slaan we niet over!
Het bleek een goeie morgen te zijn om doflijnen te spotten. En dat bleek ook. Zodra de dolfijnen in de buurt waren gingen we snel het water in en snorkelen maar! Na een aantal pogingen zwom er zo een dolfijn langs me heen, super mooie ervaring. En het geluid dat ze maakten hoorde je ook zeer goed onderwater. Bij mark kwamen zelfs 2 dolfijnen recht op ‘m af zwemmen ze keken hem aan maar waren daarna ook alweer snel weg.
Aan het eind van de morgen hebben we nog met de zeeleeuwen gezwommen/gesnorkeld. Was ook erg grappig. En op het laatst nog een klein stukje ‘koraal’ gespot.
Die middag hebben we nog met Evert gezellig ergens geluncht en tegen 4uur zijn we verder gaan rijden richting de Great Ocean Road.
Eenmaal op de Great Ocean Road werd het weer niet echt beter. Het waaide hard en af en toe regenbuien. Onderweg natuurlijk nog even bij de 12 aposteld gestopt voor de benodigde kodac momentjes.
Vervolgens zijn we verder gaan rijden naar de Grampians. Een nationaal park boven de great ocean road. Onderweg hiernaar toe scheerde mij 2 gigantische grote kangaroos voor de auto langs! Wat was dat schrikken zeg! Als hij 2sec. eerder was of ik 10 km/u harder had gereden had ik ‘m midden op de motorkap gehad! (wat dan ook wel weer spectaculair was geweest, maargoed heb toch liever de auto niet Total loss)
De volgende dag zijn we de Grampians ingegaan. We zijn bij een waterval wezen kijken en hebben de pinnacle top gelopen. Na 1,5 uur lopen een zeer mooi en hoog uitzicht!
De 2e dag was het weer aardig vroeg opstaan. Ja ja er stond weer iets spectaculairs op ons programma! Quadbiken!!! Jiehaa….
Eenmaal daar aangekomen waren we de enige 2! Wat bleek nou? een aantal dagen voor dat wij arriveerden in het dorpje in de grampiuns bleek een Fire alarm te zijn geweest en alle mensen waren geevaccueerd! Vandaar dat de camping bijna helemaal leeg was en alle campings langs de great ocean road totaly full waren. Wij domme hollanders wisten natuurlijk van niets. Maargoed we hebben geen vuur gezien dus wij hadden alle ruimte en rust om te quad biken! De mensen in het dorp waren erg kwaad, aangezien het alarm volgens hun niet nodig was en zij daarom veel dollars mislopen.
Na het quad biken zijn we richting Ian en Valerie gegaan in Rainbow (mark’s 2e werk plek) Zeer vriendelijke mensen!
Ook dit keer was het schrikken geblazen op de weg! Niet 2 Kangaroos zoals eerder verteld maar een hele groep! Stuk op 10! Zo vlak voor onze auto over de straat heen! Het was natuurlijk alweer te laat om hier een mooie kodac shot van te maken. As usual.
De volgende dag was het plan om richting Alice springs te gaan rijden! Voordat we vertrokken hebben we nog een rondleiding gehad in het ziekenhuis waar Valerie werkte. Niet veel verschillen met Nederland. Alleen dat alles onder 1 dak zit (ziekenhuis/bejaardenhuis) en wat kleinschaliger is aangezien Rainbow ook niet zo’n groot dorp is. Toch hebben ze er een operatie kamer en IC afdeling. (2 bedden)
Na de rondleiding hebben we de auto nog even een service beurt gegeven bij een garage in Rainbow. Tja laten we alles nog maar even goed checken voordat we richting the middle of nowhere gaan!
Het was goed 1uur wanneer we eindelijk konden vertrekken. Voordat we echt kilometers gingen maken zijn we nog even gaan kijken bij de boerderij van Ian en Valerie maar onderweg op een onverhard weg begaf de auto het opeens! Nou daar stonden we tussen de zeer grote onbewoonde velden in de brandende zon!
Na wat gesleutel aan de motor en wat hulp van Ian en van Pete via de telefoon (monteur van die morgen) is het mark nog niet echt gelukt om de auto echt aan de praat te krijgen.
Uiteindelijk zijn we langzaam terug gereden (op 3 cilinders) naar het huis van Valerie en Ian. Dus nog maar een nachtje in Rainbow gebleven.
Volgende morgen is Mark direct weer begonnen met het knutselen aan de auto. Dit maal was het wel aardig gelukt om de motor beter te laten rijden. Na een snelle blik van de automonteur die verder ook niet echt wat bijzonders kon vinden hebben we de gok genomen om verder te rijden! Na 500 km dan toch vlekkeloos in Adelaide aangekomen.

Die volgende morgen was het lang twijfelen en dubben over wat doen we? Eerst langs een garage of toch maar de gok nemen? Aangezien we toch nog een vreemde tik in de motor hoorde. Toevallig stond er een autorace team naast ons op de camping en mark ging toch maar even proberen of zij misschien nog even naar onze auto konden kijken. Zeer vriendelijke lui. Met natuurlijk een flink portie verstand van auto’s. Aussies zijn ook niet te beroerd om je een handje te helpen (gelukkig).
Volgens hun was alles wel oke en leek de motor goed te zijn.
Dus we waren enigszins gerust gesteld. De tik was waarschijnlijk wat speling maar daar moesten we ons niet te druk over maken, de motor klonk goed.
De reis kon beginnen naar Cooper Pedy/Alice spring ( +/-800km) of te wel the middle of the dessert.
Hopelijk laat de auto ons niet in de steek hier in de droge hete onbewoonde kale vlakte! Want het is niet zomaar even een ritje als Groningen – Amsterdam :P. Wij hebben nog ongeveer 3 duizend kilometer voor de boeg staan voor we in Cairns zijn.
Hopen dat alles goed gaat.

Groetjes ons.